On Board(ing) - de levenslessenleraar

Alsof ik weer voor even de schoolbanken in moest; zo voelden de afgelopen weken. Om 13:00 uur startte ik Teams op en begon de lesdag, met op de achtergrond het hakken op dek 8, waar opnieuw geverfd moet worden. De dag was vaak veel luisteren, soms 'break out rooms' om even met een paar klasgenoten te praten en zo ging dat door tot een uurtje of 7/8. Ik weet nu weer waarom ik de laatste schooldag zo waardeerde;)

Aan de andere kant heb ik ook ongelofelijk veel geleerd! Op geloofsgebied, persoonlijk vlak en cultureel gezien. Ik dacht dat ik de grootste sprongen wel zo'n beetje gemaakt had. Dat ik er, wat geloof betreft zeker, wel was. Dingen te leren houden we altijd, en dat maakt leven interessant, maar als je gered bent en leeft voor God, is het genoeg. Toch? Daar denk ik na deze maand wat anders over. Terugkijkend op mijn leven voor de On Boarding cursus, realiseer ik me dat ik ernaast zat. Ik heb altijd geloofd, met mijn volle verstand, maar met een deel van mijn hart. Ten diepste vertrouwde ik niet dat God mij NOOIT verlaat. Dat Hij mij echt zo diep liefheeft. Ik voel het niet echt, dacht ik dan. Maar nu blijkt: ik geloofde het ook niet. God liet me zien, door de lessen heen, maar vooral in de stilteopdracht die we kregen: ik heb jou bedoeld om de woestijn in een bloemenzee te veranderen, vertrouw dat Ik van je hou, voor altijd.

En ja, het was best wel pittig en om eerlijk te zijn vond ik het vaak saai om de hele dag te luisteren. Viel ik zelfs een keer in slaap. Maar toen ik aantekeningen terug las, zag ik hoe God in mij werkte.

In de ochtenden en de weekenden ging het gewone schipleven door, met alle activiteiten, diensten, vrienden, work outs, het toeleven naar Pasen, noem maar op.

Om bij te dragen aan iets goeds voor het eiland, hebben we met 50 Mercy Shippers meegedaan aan een strandschoonmaak! Met een grote oranje touringcar was het schoolreisje compleet. (Ja, de kapitein die de bus regelde was Nederlands;)) Het was super om met zo'n grote groep het eiland op te gaan. Dat doet natuurlijk niks af aan het plezier dat we nog steeds maken met kleinere groepjes, maar dit was speciaal.

Over speciaal gesproken: ik heb nog nooit Pasen gevierd zoals dat hier aan boord word gedaan. Zo bijzonder! Het begon allemaal met de kinderen op zondagsschool (wat ik sinds ik terug ben ook geef aan de peuters). We organiseerden een echte sedermaaltijd met alle kids. We bakten ongezuurd brood in de keuken, hoorden het hele paasverhaal aan de hand van voorwerpen en aten daarna samen het laatste avondmaal met uitleg over de verschillende onderdelen (zie foto).

Toen begon de stille week. Donderdagavond kropen we in de huid van de discipelen en hielden we in kleine groepjes een avondmaal met lezingen en gesprek. Daarna gingen we voor meditatie en gebed naar 'de hof van Getsemane', in de International Lounge waren alle planten van het hele schip neergezet en het was helemaal donker. Dit was ook de plaats waar wij vrijdagavond de hele lijdensgeschiedenis te horen kregen. In de duisternis eindigend. Op zaterdag was het stil, waren er geen evenementen. Maar op zondag, bij zonsopgang, begon het feest: Jezus leeft! We zongen samen op dek 8 en genoten daarna van een heerlijk ontbijt. Om 10 uur was het tijd voor de echte dienst. Opnieuw op dek 8, met het prijzen van onze God! Het is zo bijzonder om hier echt intens het lijden, maar ook het vieren van Jezus leven te voelen, erdoorheen te gaan. Ik was opnieuw diep geraakt.

De lunch die volgde deed in niets onder voor de lunch die we hadden met kerst: volle buffetten met de lekkerste desserts, allemaal aan boord voorbereid door onze geweldige koks. Het hoogtepunt was het lege graf en de kruisheuvel, gemaakt van brood!

Zoals ik jullie al eerder heb geschreven, is bij elk feestje of evenement eten één van de hoofdonderdelen. En de Nederlanders waren het deze keer zat dat er al zo lang geen patat gegeten was. Dus hoog tijd voor een Hollandse patatzaterdag! Twee uur frituren later konden we genieten van 8 kilo patat en heel veel snacks (ja, er zijn inmiddels meer dan 20 Nederlanders aan boord, dus dat mag zoveel zijn;))

Zaterdag hoop ik mijn verjaardag aan boord te vieren! Er wordt al een stranduitje voor me georganiseerd, dus ik ben benieuwd, en zo dankbaar voor iedereen aan boord.

Trouwens even een vriendenupdate: Heilke en ik wonen gewoon weer als vanouds in onze cabin 4337 en Owen is ook nog steeds aan boord. Davids tijd voor PTO is nu aangebroken, dus we hopen dat hij daarvan mag genieten!

En dan vergeet ik nog helemaal te vertellen over mijn eigen nieuwe baan. Daar heb ik nu inmiddels een volle week op zitten. Hoe ik het werk moet omschrijven, weet ik nog niet helemaal, maar ik beheer de agenda van de directeur aan boord, notuleer op managementbijeenkomsten en update alle handleidingen zoveel ik kan. Ook mocht ik vorige week een video-opname coördineren voor Mercy Ships Global. Dat was echt geweldig om te doen! Kortom, het is anders dan in field service, maar ik vind mijn draai wel in deze job.

Okee dit verhaal is veel te lang geworden, dus ik zou zeggen: tot de volgende briefpost vanaf Tenerife.

Liefs en heel veel zegen,
Denise

Gebedspunten:
- Dank voor de mooie tijd met de gemeenschap rond Pasen
- Vrijwilligers die (vaak met het gezin) vorig jaar naar huis moesten en nu nog steeds wachten om weer terug te mogen;
- Management in Texas, dat ze wijze, door God geleide besluiten zullen maken;
- Global Mercy, door technische problemen loopt de oplevering vertraging op. Bid dat deze snel verholpen zijn;
- Dank voor opgeloste reis- en visumproblemen en een opening om alle crew momenteel aan boord zeer binnenkort de mogelijkheid te geven aan land te gaan!
- Mijzelf, dat ik scherp zicht zal hebben voor wat een ieder nodig heeft en dat ik alles blijf verwachten van God.