Vertrouw op Mij

Lieve lezer,

Ik wil deze blog graag beginnen met het volgende. Toen ik mijn vorige nieuwsbrief schreef, wist ik al, maar mocht ik nog niet delen wat nu wel is toegestaan.

We zullen pas naar Afrika teruggaan in 2022. Toen ik dat voor de eerste keer hoorde, voelde ik het inslaan in de ruimte waar we toen met het managementteam zaten. Iedereen werd stil, keerde zich naar binnen. Vragen, twijfels, verdriet, teleurstelling, medelijden en misschien ook wel onbegrip waren deel van de eerste reactie. Ik heb Afrika en de field service nooit gezien, maar toch raakte het ook mij. De patiënten, onze vrijwilligers die inmiddels al ruim een jaar(!) thuis wachten tot ze terug mogen komen, vrijwilligers die expres verlengd hadden tot juli zodat ze Senegal en de 'echte' missie van Mercy Ships konden beleven. Het raakt het hart en leven van elke MercyShipper. Dit nieuws had impact, bracht leegte. Hoewel ik dit later schrijf en er inmiddels aan gewend ben en vrede mee heb, blijft het toch een teleurstelling. Wat mij dan enorme hoop geeft, is om te zien en horen hoeveel cursussen en projecten er lopen in Afrika! Landbouwprojecten, tandartspraktijk (https://www.youtube.com/watch?v=xBFjofPtr80), cursussen voor pijnbestrijding, mentale gezondheid en medische apparatuur... Het lesgeven in Afrika door Mercy Ships is groter dan ooit tevoren. En dat is een rijke zegen!

Ook voor de Global Mercy (het nieuwe schip) hebben we meer dan ooit reden om God te prijzen. Zij heeft haar laatste testvaarten succesvol afgerond en maakt zich klaar om via Singapore naar Antwerpen te varen voor de volgende fase!

Iets anders dat mij telkens weer blij maakt, is het vieren
van feesten in de gemeenschap. Een paar dagen na mijn vorige blog was ik jarig. En zo voelde het ook! 's Ochtends kreeg ik ontbijt op bed, met persoonlijke kaartjes van al mijn vrienden, we gingen naar het strand, en als kers op de taart was er 's avonds ook nog eens een klein feestje georganiseerd. De hele dag door kreeg ik van jullie berichtjes en belletjes en ook dat waardeer ik zo, bedankt! Toch was ik blij dat ik hier legaal m'n verjaardag met zo'n 100 man kon vieren. Dat was trouwens ook het geval voor Koningsdag. We deden oud-Hollandse spellen met de hele crew en genoten van een echte oranje tompouce, gebakken door onze Nederlandse bakker, want dat hoort;)

Toch is 'wat hoort', niet iets wat hier vaak gebeurt. Zoals de golven van de zee heen en weer geslingerd worden, zo voelt het soms ook met de plannen aan boord. Maar te midden daarvan weten we dat we ons vast mogen houden aan God, in Wie we geworteld zijn en door Wie wij elke dag onze ogen openen en reden vinden om te leven. Soms snap ik dat helemaal niet en slaat de twijfel toe. Want wat is het doel van deze wachttijd? Waarom ben ik hier? Dan besef ik keer op keer weer: ik heb deze tijd nodig om diepere wortels te krijgen. Om op God te vertrouwen met heel mijn hart. Om te groeien in het dagelijks leven met Hem. Ik hoef geen druk te ervaren om iets te bereiken, want als God door mij heen één persoon per dag zegent, is mijn leven voor Hem en die ander waardevol geweest.
Als ik morgen sterf,
ben ik bij Hem,
en als ik morgen leef,
zorgt Hij voor mij.
Als het morgen is,
neemt Hij mij bij de hand
en zal ik gaan,
opent Hij mijn ogen voor waarin ik Hem mag zijn.

En waar ik mag zijn, verandert de komende maanden ook weer. De Africa Mercy zal half juni de oversteek maken naar Gran Canaria, om daar voor 90 dagen in droogdok te gaan en grootschalig onderhoud te doen aan de structuur en tanks van het schip. Dat betekent voor de community het volgende: families zijn niet toegestaan en moeten dus naar huis, degenen die blijven leven aan boord zonder airconditioning en zwembad en met het nodige aan systeemonderbrekingen (internet, toiletten, etc.). Aan boord zal de temperatuur oplopen tot boven de 35 graden en dat brengt de nodige uitdagingen met zich mee, zeker als je bedenkt dat we daarin werken met mondkapjes op. Tegelijk heb ik er stiekem ook heel veel zin in om iets nieuws te starten en deze rare tijd mee te maken.

Voor mij persoonlijk betekent het ook dat ik van baan verander. Tijdens droogdok is mijn functie niet nodig, en dus word ik, zeker tot eind september, Receptionist. Nummer drie op de lijst van banen. En hoewel ik nog geen Receptionist ben, mocht ik gisteren al wel deel zijn van het teamdiner, waarvoor onze leidinggevende een hele octopus bereid had! Verrassend lekker;) Ik ben dankbaar dat ik deze plek kan innemen. Momenteel heb ik namelijk ook niet zoveel te doen als managementassistent en dus help ik op Deck, in Supply (bevoorrading), HR en met het organiseren van Basic Training voor onze technische vrijwilligers. Superleuk om al die afdelingen te zien!

Wat het communityleven aan boord betreft, kan ik alleen maar superdankbaar zijn. Ik geniet volop van de vrienden die ik om me heen gekregen heb. Samen gaan we erop uit naar het strand, of lekker hiken (ahum, met je hangmat in de bergen hangen). We duiken 's avonds laat even lekker in het zwembad, om dan de volgende ochtend weer vroeg op te staan voor gebed en alles voor God neer te leggen. We doen samen Bijbelstudie en sinds kort mogen we net buiten de haven wandelen en genieten van het zeewater dat tegen de rotsen opspat of de krabben die over die rotsen rennen :) We hangen rond in Receptie en gaan op in het pianospel van onze muzikale talenten. Kortom, ik ben zo gezegend!

Die zegen wens ik ook jullie,
Denise

Gebedspunten:
- Dank voor de geslaagde tests van de Global Mercy
- Dank voor de mogelijkheid om droogdok en onderhoud in Gran Canaria te doen en bid voor goede voorbereiding
- Dank voor de gemeenschap aan boord en voor Gods rijke zegen
- Dank en bid voor onze nieuwe COO in Texas, die de schepen met transparantie en een luisterend oor wil leiden
- Bid dat er aan boord een echte gebedscultuur zal zijn
- Bid voor families die van boord moeten en niet weten waarheen te gaan
- Bid voor het leiderschap dat zij wijsheid van God zullen vragen en ontvangen. En bid voor ons dat wij de leiders daarin mogen vertrouwen