COVID beïnvloedt, maar God regeert

Lieve mensen,

Het zit er alweer op. Mijn vakantie in Nederland is ten einde gekomen en ik mocht afgelopen vrijdag, na een week van quarantaine, mijn plekje weer innemen in de gemeenschap aan boord. Het was zo fijn om iedereen weer te zien, te kunnen knuffelen en mijn eigen kamer weer binnen te stappen: ik ben weer thuis aan boord! (Alhoewel ik na een maand in een heerlijk bedje slapen toch wel weer moest wennen aan de kleine bedden aan boord;)).

De tijd is bijzonder geweest. Na mijn laatste blog kreeg ik thuis corona, wat me 10 dagen thuis gehouden heeft. Dat op zichzelf vond ik niet echt vervelend, want daardoor kreeg ik rustig de tijd om met het gezin door te brengen. Mijn klachten waren niet erg, dus ik kon gewoon alles doen. Een ding waar ik me wel enigszins druk om maakte, was dat je over het algemeen vier weken na symptomen nog positief test. Dat zou betekenen dat ik niet terug kon. Het kwam nu aan op vertrouwen: vertrouwde ik alles, ook mijn plannen om terug te gaan, toe aan God?

Ik moest daar wel even over nadenken, en ik kan je vertellen dat ik flink zenuwachtig was voor de uitslag, maar ik heb het wel overgegeven. Als God mij aan boord wil hebben, test ik negatief, als ik in Nederland nog werk te doen heb, positief. En dat was echt beiden goed.

Toen ik 2 maart mijn test had gehad, was het wachten. En wachten, en wachten.... Rond 23:30 uur kwam niet een mailtje met reiscertificaat, maar een telefoontje. De vraag werd gesteld of ik onlangs corona had gehad. Daar moest ik wel 'ja' op antwoorden. Op dat moment dacht ik: we gaan in Nederland blijven. Maar toen kwam er iets geks: 'Ja, de reden dat ik het vraag is dat je eigenlijk licht positief test, maar aangezien je corona gehad hebt, kan ik negatief op je certificaat zeggen. Je krijgt binnen vijf minuten een mailtje.' Woww, van alle opties had ik dat nooit verwacht! Ik mocht dus terug:)

Twee dagen later was het zover en brachten mama, Iris en Linde me naar het vliegveld om voor de tweede keer te gaan. Door de taxi werd ik naar het schip gereden. Wat voelde het goed om de Africa Mercy weer te zien! Op de gangway stonden Owen en David op me te wachten en toen pas realiseerde ik me hoeveel ik iedereen echt gemist had! Binnen werd ik naar mijn quarantainekamer begeleid. Een week lang 'opgesloten' met twee momenten op de dag om een uurtje te lopen. Gelukkig kwamen veel mensen eventjes langs om te kletsen of eten te brengen. Tijdens de uurtjes buiten kon ik de anderen in quarantaine alvast leren kennen:)

Toen kwam vrijdagochtend. Weer wachten op testresultaat dat nog steeds risico had positief te zijn. Om 10 uur werd er op mijn deur geklopt: daar stond Allison met een negatief testresultaat! Ik mocht eruit:) Ik was zoo dankbaar! Het was precies koffiepauze, dus ik kon al mijn vrienden meteen omhelzen en spreken. Wauw, wat is het goed om deze mensen weer te zien en bij hen te zijn. Ik houd van de gemeenschap, het delen van geloof en het leven aan boord. En ik zie uit naar dat wat de komende maand weer op mijn pad komt.

Morgen begint mijn On Boarding cursus, die vier weken zal duren. Daarna zal ik officieel starten als managementassistent. Ook daarin verwacht ik dat God mij leidt en dat ik in vertrouwen mag gaan, omdat Hij voor mij zorgt.

Ik wil iedereen thuis, vrienden, familie, kennissen, gemeenteleden, bedanken voor de geweldige tijd die ik gehad heb. Het was echt fijn om weer even thuis te zijn. 'En dat rijmt.' (Iris, Linde en Stefan;))
Ik zal ook jullie hier aan boord soms missen, maar hoop jullie volgend jaar weer te zien.

Gods zegen,
Denise

Gebedspunten:
- Energie voor hen die al lange tijd aan boord dienen en moe zijn door het personeelstekort;
- Nieuwe vrijwilligers aan boord om de tekorten aan te vullen en visa voor degenen die proberen terug te komen;
- Gods zegening over de planning om 29 mei terug te keren naar Senegal;
- Rust in Senegal nu daar de afgelopen week rellen en demonstraties waren. Bid dat de rust en vrede zal blijven;
- Zegen over het werk van Mercy Ships dat doorgaat in Guinea en Senegal.