Oh, die laatste loodjes

Eigenlijk staal, maarja, het is lood om oud ijzer^^

Lieve mensen,

Net zoals haat en liefde heel dicht bij elkaar liggen, gingen deze afgelopen maand ook vreugde en pijn hand in hand. Als je mij een paar maanden geleden had verteld dat ik voor twee maanden in een hotel op Las Palmas zou wonen, had ik je nooit geloofd. Ik heb hiervan geleerd dat iemand die leeft uit Gods hand, zowel armoede als rijkdom mag omarmen. Gezien door wereldse ogen is dit namelijk pure rijkdom, leven in een hotel. Ik heb geleerd dat het leven van een ‘zendeling’ avontuur is in plaats van de armoede die velen verwachten. Leren loslaten wat de aarde me te bieden heeft, is het beste dat me ooit is overkomen. Ook al is het soms een strijd.

We hebben ruim drie maanden geen airco gehad in een stalen schip, we hebben meerdere dagen geleefd zonder watervoorzieningen. Eigenlijk ben ik een paar maanden zwervend van hotel naar schip geweest. Twee huizen en geen huis tegelijk. En de vermoeidheid van iedereen aan boord maakte het community leven soms niet makkelijk. Toch kan ik tegelijk God alleen maar danken, danken voor hoe Hij ons heeft beschermd, danken dat het werk af is, maar bovenal danken dat we Zijn hand levens hebben zien veranderen. God heeft de afgelopen maand Zijn kracht laten zien, sterk gewerkt door Zijn Geest en ons gebed. Hij heeft ons Zijn trouw bewezen, en laten zien dat Hij leeft, ook vandaag! De kapitein, die als ongelovige binnenkwam, heeft het verlangen gekregen Jezus te leren kennen, onze Chief Officer is diep geraakt door de bijzondere houding van onze deckies (“nooit zeuren, en nooit één roddel”), een van die deckies vindt minder en minder argumenten om niet te hoeven geloven, en wij kregen de kans het Evangelie van Jezus Christus te delen met restauranteigenaar en obers van het restaurant op de hoek van ons hotel! Daar werd ook bij mij het verlangen zo vrijgezet om elke kans aan te grijpen Christus te verkondigen. Het is niet moeilijk, want God doet al het werk! De twijfel om te delen is van mijn hart verdwenen, en ik heb spijt dat ik dat niet veel eerder heb overgegeven. Ik zag hierin: eerst zien en dan geloven, geldt ook voor mij…

Anyway, deze man heeft mij zoveel geleerd. Hij sprak ons aan omdat wij ons anders kleden dan andere meiden op de boulevard (Ja meiden, hoe jij je kleedt is belangrijk en het communiceert meer dan je denkt. Kleed je waardig). In makkelijk Engels en met Google Translate konden we hem uitleggen dat ons ‘goed’ zijn komt doordat Hij in ons leeft. We mochten voor hem bidden en dat zette het kippenvel op zijn armen. Bid alsjeblieft met ons mee dat deze man zich volledig aan Christus zal overgeven!

Deze speciale ontmoeting mocht ik samen met Heilke meemaken. Zij is een jaar lang mijn zus geweest aan boord. En oh, wat ben ik dankbaar voor alles wat zij mij geleerd heeft. Nu ze afgelopen vrijdag voorgoed van de Africa Mercy vertrokken is richting de Global, valt er een gat. Maar ik kan niet anders dan zeggen: God dank U wel, dat ik haar mocht leren kennen. Zij is mij tot grote zegen geweest en ik weet dat we elkaar blijven spreken, en weer zullen zien. Er bestaat namelijk geen ex-zus!

Als afscheid voor haar gingen we afgelopen weken met meerdere kleine groepjes uit eten: sushi, Japans, een drankje op het terras, in ons hotel restaurant, en een avondje met snacks en volleybal op het strand. Ik heb vreselijk veel gelachen, gekke dingen gedaan, voor het eerst een hele maaltijd met stokjes gegeten, en ik kan nu in het Spaans eten bestellen!

Het werk was de eerste paar weken heerlijk rustig. Daardoor kon ik samen met Martine weer een dagje op het Deck helpen, had ik tijd om mijn barista skills uit de kast te trekken, en voelde ik mijn supermarktpassie weer even opkomen bij het opknappen van onze Ship Shop. Ik geniet van sociale momenten, investeren in anderen, en soms ook lekker op de achtergrond genieten van wat anderen blij maakt. Rust en drukte wisselen elkaar echter snel af. De afgelopen anderhalve week was hectisch, maar nu komen er weer goede dagen aan;) Dit omdat we net twee nieuwe receptionistes hebben, die ik moest trainen, maar ook omdat in dezelfde week de managing director terugkwam en de verplaatsing van het schip en haar vrijwilligers gepland moest worden. Dat laatste komt doordat aan het groot onderhoud van het schip langzaamaan een einde komt. Sommige taken kunnen nog vanuit het water gedaan worden, maar het grote staalwerk is af. En er is voor ruim 70 ton (!) aan staal vernieuwd. Ook zijn leidingen doorgespoeld, is onderhoud gedaan aan de brandsystemen, zijn 106 ramen vernieuwd, en is er veel kabelwerk verricht. De structuur van het schip kan er dus weer even tegenaan, en het is veilig voor ons om terug aan boord te gaan.

Met een hart vol dankbaarheid trek ik voor de laatste keer kamerdeur 1204 achter me dicht. Aan het hotelleven komt een eind: we gaan naar huis.

Gods zegen en liefs vanaf de Africa Mercy,

Denise

Gebedspunten:
- Dank dat we terug in het water zijn, op tijd, dat God ons veilig bewaart heeft en dat alle projecten op tijd af zijn!
- Dank voor Gods Geest en krachtige werking door en in onze community!
- Dank dat de Global Mercy veilig is aangekomen in Antwerpen, en dat families eindelijk herenigd zijn
- Bid voor Grace, die naar huis in China wil, maar niet terug kan reizen
- Bid voor staffing in de keuken, eetzaal, schoonmaak, hostesses, en officers
- Bid voor degenen die het evangelie gehoord hebben, dat het hun hart mag veranderen
- Bid voor eenheid in onze crew nu de komende periode veel vrijwilligers zullen aankomen