In een scheepje over zee

Lieve mensen,

Na 14.5 maand (ruim 11 voor mij) is het eindelijk zover! Gistermiddag was het tijd om de haven van Granadilla te verlaten en koers te zetten naar Gran Canaria. En wat was het mooi de waardering te zien van alle taxichauffeurs en havenpolitie toen zij al toeterend langs de kade stonden tijdens ons vertrek. We hebben genoten van het uitzicht, het zien van dolfijnen, samen God aanbidden en zingen op de boeg van het schip, buiten in hangmatten slapen, en natuurlijk dit samen met de gemeenschap beleven!

Vanochtend kwamen we, na het lozen van ballast, rond twaalven aan in Las Palmas. Het is zo bijzonder om je huis ineens te zien bewegen en onze Deck en Engineering crew druk bezig te zien in hun echte functie: vaart! Het was geweldig dit te ervaren. Enn, ik ben superdankbaar dat we op rustig water vaarden, want ik word dus blijkbaar sneller dan gemiddeld zeeziek;)

Dat over ons avontuur van de laatste dagen. Afgelopen maand is er nog veel meer gebeurd dat ik graag met jullie wil delen. Te beginnen met de lessen die ik leerde uit de natuur. We kregen toestemming om in het gebied bij de haven te wandelen, en daar zijn prachtige plekken. Ik heb heel wat uurtjes besteed gefascineerd door de krabben die over de rotsen renden en de golven trotseerden. Ze lieten mij zien hoe bijzonder God hen maakte. Hun poten zijn perfect om zich te bewegen over de rotsen, hoe hoog de golven ook zijn. Deze golven ontstaan vanuit het niets, en slaan met enorme kracht op de rotsen, die vervolgens geen centimeter van hun plaats wijken. Het verwonderde mij: God is zo groot, zo creatief, en Hij maakte alles perfect! De krabben en rotsen leerden me nog iets: vertrouw op God in alles, sta sterk in geloof, want ook in een wilde storm is Jezus aan boord. Hij zorgt voor krabben, dus ook voor ons.

En omdat Hij voor mij zorgt, mag ik ook voor anderen en voor de natuur zorgen. Mag ik als christen elke plaats iets mooier achterlaten dan hij daarvoor was. Met deze motivatie hielden wij afgelopen week een haven schoonmaak. Met een deel van de gemeenschap trokken we een ochtend het land op om afval op te ruimen. Heerlijk om iets te kunnen betekenen voor het land waar we al zo lang mogen verblijven.

De plaats was niet het enige waar we afscheid van namen. Doordat het schooljaar afloopt en doordat er geen gezinnen aan boord mogen zijn tijdens droogdok, hebben we de afgelopen twee weken van 5 gezinnen en ruim tien andere vrijwilligers afscheid moeten nemen. En dat doet pijn. Zeker als je meer dan een half jaar dag in dag uit met mensen hebt opgetrokken, en ze nu voorgoed het schip verlaten. Het is moeilijk om niet te weten of je ze nog ooit zult zien. Toch sterkt het me om mezelf vast te houden aan de gedachte: Het is mooier een korte periode van iemand te mogen leren, dan degene nooit gekend te hebben. En zo is het. God brengt mensen, en Hij zendt hen weer uit. Het is goed zo.

Voor een van onze Nederlanders was het afscheid bijzonder: hij heeft zijn middelbare schooldiploma aan boord gehaald en samen vierden we zijn slagen! Het liet me nog een keer zien dat feest vieren aan boord een hele andere betekenis heeft dan thuis. Het leven wordt hier gevierd met diner, speeches, dans en gebed. Aan boord leef ik intenser, en dichter bij God dan ooit tevoren.

Dat merken we ook in ons gebedsleven. Drie keer per week doen we onze gebedsochtenden, en onlangs kregen we les van een oudere dame uit de community over hoe je bidt met de Bijbel. Het liet me zien hoe waardevol het is voor ons jongeren, om van ouderen te leren. Dus hierbij de oproep: ouderen, wij willen van jullie leren. En jongeren: stel je open, want het is zo verrijkend!

Op werkgebied is nu het moment gekomen om te switchen naar Receptie. Ik zal vanaf volgende week voor 100% in Receptie werken, heb mijn training afgerond en de officiele epaullettes ontvangen, maar blijf ook nog steeds managementassistente. Het zal dus best een drukke tijd worden. Toch heb ik er ook zin in om weer lekker terug te gaan naar onregelmatig werken;) En het receptieteam is geweldig, dus dat wordt zeker een mooie tijd! (Volgende maand een update over wat dit werk nu precies inhoudt)

Maandagochtend vroeg begint het echte werk en wordt het schip het water uitgetakeld. Dan zal het binnen langzaamaan richting de 40 graden gaan en wordt het schip meer een bouwplaats. Voor nu genieten we nog even van de rust, en van de enorme vrijheid die wij hier gekregen hebben om aan land te gaan waar en wanneer we maar willen! (Prijs de Heer)

Ik blijf dus lekker in dit scheepje over zee. Als je je geroepen weet, vaar je mee?

Liefs en zegen,
Denise

Gebedspunten:
- Dank voor de goede vaart naar Las Palmas. Het is een zegen voor de crew om naar een andere plek te gaan!
- Dank voor de vrijheid die we krijgen om van boord te gaan en Las Palmas te verkennen
- Bid voor een veilige en voorspoedige onderhoudsperiode en het liften van het schip aanstaande maandag
- Bid voor nieuwe vrijwilligers tijdens droogdok om al het werk gedaan te krijgen
- Bid voor Senegal en het werk dat onze teams daar doen
- Bid voor de Global Mercy, die op 15 juli via Singapore haar eerste vaart richting Antwerpen hoopt te beginnen!