De vreugde van de Heer...

Lieve lezer,

Bereid je voor op een lange blog;) Want het leven aan boord is weer eens kwetsbaar gebleken de afgelopen maand. Waar we de laatste weken van 2021 genoten van het eiland, gingen hiken, uit eten, zwemmen, en samen kerst vierden met een mooie buitendienst en een uitgebreide lunch, werden de afgelopen anderhalve week gekleurd door stress, quarantaines, en heeeeeel veel COVID testen. Daarover straks meer.

Voor kerst ga ik lekker verwijzen naar de bijgevoegde foto's, maar Oud en Nieuw is toch wel even iets om bij stil te staan. 's Middags was het aan de Nederlanders om oliebollen te bakken, die 's avonds door vele nationaliteiten erg gewaardeerd werden. 's Avonds hadden we een moment van Afrikaanse zang en dans en eindigden we het jaar met gebed. We telden samen af om daarna nog met een klein groepje lekker muziek te gaan maken. De dagen erna hadden we nog lekker vrij, en dus reden we met een grote groep naar het nationale park van de berg de Teide, om 's avonds sterren te gaan kijken! Letterlijk in de wolken zijn van Gods schepping :)

Toen kwam de dag waar niemand echt meer rekening mee gehouden had: de eerste vrijwilliger werd positief getest op COVID. En de impact die dat had, kan ik bijna niet uitleggen. Alle nauwe contacten, waaronder ikzelf, werden in quarantaine geplaatst, moesten getest worden, en een week van stress volgde. Ik heb daar vrij weinig van meegekregen, omdat ik zelf positief testte en sinds toen opgesloten zit in een andere cabin. 'Buiten' was het chaos: complete afdelingen waren in quarantaine, alle cabins waren bezet en er was niet genoeg ruimte om iedereen apart in quarantaine te zetten. Mensen werkten dag en nacht en iedereen werd om de dag getest om de situatie onder controle te krijgen. Om elkaar te bemoedigen en door de tijd heen te helpen, werd er veel videogebeld en hielp iedereen andere afdelingen waar dat kon. Na een paar dagen werden 'loopuurtjes' voor de mensen in quarantaine/isolatie ingesteld, zodat we naar buiten konden. Inmiddels hebben we een aantal dagen geen positieve test meer, en lijkt de situatie gestabiliseerd. God dank.

Ze zeggen vaak dat Gods weg wandelen komt met strijd. En begrijp me goed, daar ben ik het helemaal mee eens. Toch heeft de afgelopen week me bewust gemaakt dat we voorzichtig moeten zijn met iets tegenwerking van de duivel noemen. Voordat we iets daarmee bestempelen, moeten we eerst onszelf onder de loep nemen. Zijn onze intenties puur? Waarom willen we wat we willen? Als het niet gebeurt, kunnen we God dan nog steeds danken? Kunnen we alles overgeven in Zijn hand en vertrouwen op Zijn wijsheid en leiding? Ik moet zeggen dat deze quarantaine me heeft doen inzien en belijden dat wij vooral graag ons plan willen bereiken. Wij willen 28 januari uitvaren naar Senegal. Wij willen van betekenis zijn. Maar waar is God gebleven in dat plan? Hij is de God geworden die dat moet zegenen. We spannen Hem voor ons karretje, in plaats dat we Hem volgen waar Hij ook gaat. Deze week heeft mij, en ik hoop velen met mij, teruggebracht naar de kern van onze roeping: God volgen met al wat binnen in mij is.

Jullie weten hoeveel ik van contact en mensen houd. Hoe graag ik samen met anderen ben. Toch was deze quarantaine maar op een paar momenten lastig. En dat was als ik keek naar omstandigheden en niet naar God. Op het moment dat ik mijn ogen richtte op Hem, vulde Hij mij met vreugde die ik nooit eerder zo sterk heb ervaren! Het was zoals Psalm 4:8-9 zegt: 'U hebt mij meer blijdschap gegeven dan ten tijde dat zij hun koren en hun nieuwe wijn in overvloed hadden. In vrede zal ik gaan liggen en weldra slapen, want U alleen, HEERE, doet mij veilig wonen'.

Dit betekent overigens niet dat ik morgen, als ik mijn isolatie uitstap, niet intens gelukkig zal zijn als ik weer mensen mag knuffelen. Maar ik heb wel megaveel geleerd en ben in de afgelopen 10 dagen dichter bij God gekomen. Op mijn knieën bij Hem zijn, zoals het nummer 'Touch the sky' van Hillsong beschrijft, dat is wat ik mocht meemaken. - https://www.youtube.com/watch?v=-FAsEB6pRtc

Nu hebben we nog 13 dagen op de kalender tot de geplande vaardatum, en een aantal COVID-gevallen in isolatie. Met één geval aan boord op de 28e mogen we al niet varen. Daarom sluiten we het schip zoveel mogelijk, mogen wij alleen nog een rondje lopen langs de kust, en zullen vanaf dinsdag geen mensen meer aankomen. (wat mij overigens de kans geeft om van meer dan 60 mensen de namen te leren die afgelopen week zijn aangekomen;)). Bid alsjeblieft met ons mee dat we COVID-vrij mogen zijn en al het werk op tijd afkomt voor de vaart. Niet voor ons, maar voor de glorie van Zijn Naam.

Ik zal dus geen voet meer zetten in de Spaanse dorpjes. Ik heb enorm genoten van de Canarische eilanden, ben hier voorbereid op de volgende stap, en kan terugkijkend alleen maar zeggen: God dank U wel! Mijn Jezus, ik hou van U. 'k heb van U gehouden, maar nooit zoveel als nu!

Een laatste groet uit Tenerife, Gods zegen,
Denise

Gebedspunten:
- Dank dat alle day crew in Senegal klaar zijn om te starten en dat onze eerste crew members naar Senegal gevlogen zijn!
- Dank dat God dat de tien dagen voor de vaart een dagelijkse gebedsbijeenkomst georganiseerd zal worden
- Dank dat God onze gebeden hoort en we al drie dagen geen nieuwe COVID-gevallen aan boord gekregen hebben
- Bid voor de managers aan boord, dat zij gevuld mogen worden met Gods Geest en zullen leiden in wijsheid en nederigheid, met een dienend hart
- Bid dat Gods Geest krachtig werkt aan boord en hen die nog niet geloven de ogen en het hart opent om te ontvangen en begrijpen. Bid ook voor vrijmoedigheid voor hen die wel geloven om zonder enige schaamte te delen van de hoop die in ons is
- Bid om bescherming, kracht en eenheid als de vaartdatum nadert. Dat alle voorbereidingen op tijd af mogen zijn!
- Bid voor Senegal, waar eind volgende week verkiezingen zijn, en waar COVID aantallen omhoog schieten