De beste stuurlui staan aan wal

Lieve lezer,

Warmte, lawaai, en rommel. Dat is ongeveer de samenvatting van het schipleven. Na mijn vorige blog, zijn we op maandag met het schip richting droogdok getrokken, en de hele dag bezig geweest om het schip te liften, op het droge te 'rijden', en onze nieuwe verblijfplaats voor de komende maanden in ons op te nemen. Het was een hele onderneming, maar superinteressant om mee te maken! We konden de hele dag aan boord zijn en alles van het bovenste dek meemaken. De eerste week daarna dachten we allemaal: ooh als dit het wordt, komt dat wel goed.

Maar langzaamaan wordt het warmer en warmer aan boord. Zeker toen alle deuren dichtgingen en ramen afgeplakt werden om het hele schip te zandstralen en van haar verflaag te ontdoen. De temperaturen zijn momenteel rond de 30 graden in onze cabins. Gelukkig zijn de deuren inmiddels weer open, nadat vandaag het schip een eerste laag coating gekregen heeft.

Ook binnen word er elke dag een hoop werk verzet. De machinekamer is nog nooit zo een rommel geweest en door het schip heen missen plafondplaten, hangen briefjes met 'in deze ruimte word binnenkort een raam vervangen', en hoor je overal om je heen Spaans. (leer ik die taal er toch ook nog even bij?;))

Gelukkig is er voor alle vrijwilligers vrijheid om op vrije momenten aan land te gaan. Dit is een enorme zegen van God en hier zijn we dankbaar voor! De afgelopen weken zijn we dan ook een aantal keren richting strand gelopen, de stad in gegaan, of een terrasje op gedoken om met elkaar te eten/verjaardagen te vieren. Van onze buurtjes mogen we de fiets lenen, dus ik kon mijn geluk niet op toen ik lekker het eiland op kon om al fietsend nieuwe plekken te ontdekken.

Een van de hoogtepunten was het voetballen afgelopen week! Heerlijk jezelf kapot rennen en lol maken met alle jongens van Deck en Engineering. Het plan was om dit wekelijks drie keer te doen, maar toen veranderden de regels op het eiland. Door het toenemende aantal COVID-gevallen heeft Gran Canaria afgelopen zaterdag besloten terug te gaan naar level 2, wat inhoudt dat de maximale groepsgrootte nu zes is. Dat betekent voorlopig geen voetbal, maar voor ons ook dat we niet meer mogen winkelen. Veranderingen zijn hier meer regel dan uitzondering. Morgen kan alles anders zijn. En dan is het makkelijk om te klagen, te denken dat je het beter weet, of teleurgesteld te zijn.

Maar als er een ding is wat ik leer aan boord, is dat flexibel zijn. Niet klagen, maar dragen en bidden om kracht, zoals je in Nederland misschien weleens hoort. Ik denk dat daarmee niet alles gezegd is. Want klagen komt uit een dieper liggende ontevredenheid, een gevoel van oneerlijk behandeld worden en denken dat je beter verdient. Gebed is daarin een krachtig wapen. Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de geestelijke machten van het kwaad. Mijn gevoel van oneerlijk behandeld worden, is gebaseerd op trots. Ten diepste verdien ik niks. Ik heb alles gekregen van God die mij hier bracht om Hem te dienen met al wat in mij is. Het is mijn dagelijkse streven meer op God te steunen en Hem te vertrouwen. Ik wil leven in dankbaarheid voor al wat Hij geeft uit genade. Daarin is mijn gebed geen vraag om iets wat ik wil hebben, maar een tijd van overgave aan Hem die alles heeft wat ik nodig heb. En als ik steun op Hem alleen, wordt leven vrede. Ook als het stormt om mij heen.

Die stormen zullen altijd komen en gaan. Net als de mensen aan boord eigenlijk. Afgelopen weken zijn er ruim 20 mensen vertrokken. Mensen die nooit meer terugkomen, mensen die naar de GLM gaan, mensen die vakantie nemen, of mensen die naar Senegal vertrekken. En dat is en blijft raar. Ook al weet je dat je de meesten weer zult zien, het is gek om iemand die dagelijks aan je desk kwam kletsen nu niet meer te zien. Of om nooit meer een radio te overhandigen aan iemand die hier was toen jij voor het eerst aan boord kwam. We zijn een familie, ook al zien we elkaar niet.

Het moeilijkste nieuws heb ik nu een beetje voor het laatst bewaard. Dit is eigenlijk ten diepste waarom deze titel boven de blog staat. Het managementteam heeft de beslissing moeten maken om de helft van onze bemanning in een hotel te laten verblijven, voor minstens vier weken. Deze verhuizing gebeurt morgen. De projecten aan boord zijn er zoveel, dat de aanwezigheid van onze bemanning het werk vertraagt. Door het werk vallen systemen uit, zoals het water, het toilet en de luchtafzuiging. Dat gecombineerd met hitte en lawaai in de nacht maakt dat het management besloten heeft voor de gezondheid en veiligheid van onze bemanning mensen in een hotel te huisvesten. Iedereen gaat van het schip af, maar nu komt het: behalve Afrikaanse vrijwilligers die geen visum hebben en technisch personeel. Een groep van zo'n 45 mensen moet dus aan boord blijven. We proberen hen de beste cabins te geven en doordat wij van boord gaan, werken de systemen voor hen hopelijk beter. Maar zoals je kunt begrijpen, dit voelt oneerlijk en velen zouden hun plek op willen geven voor hen die slecht slapen, maar aan boord moeten blijven. Bid voor hen!

Als receptioniste heb ik een groot voorrecht. Ik moet van boord voor de veiligheid, maar had liever gebleven om de crew hier te steunen. Voor het noodgevallenteam is het echter noodzakelijk dat er een receptionist aan boord is. Daarom mag ik een aantal nachten per week alsnog aan boord slapen. Daar ben ik superdankbaar voor. Ik houd van onze bemanning en mijn baan in Receptie. Het is gezellig om met iedereen te kletsen en mensen te kunnen helpen en bemoedigen. Achter de desk wil ik positief zijn, Gods liefde en vreugde uitdelen, en mensen laten weten dat we om ze geven. Ook als management. Want hun keuzes zijn biddend gemaakt, uit liefde en wijsheid. En uiteindelijk staan de beste stuurlui niet aan wal.


Vanuit Las Palmas, Gods zegen,

Denise

Gebedspunten:
- Dank dat de GLM vandaag, zoals gepland, mocht uitvaren na zes jaar bouwen. Op naar Antwerpen!
- Dank voor Gods bescherming voor de crew in deze eerste fase van droogdok. Bid dat Hij ons veilig houdt
- Bid voor eenheid en het blijven van gemeenschap nu de helft aan land moet wonen
- Bid voor gezondheid van de crew nu zij in slechtere omstandigheden aan boord verblijft
- Bid dat alle projecten op tijd af zullen zijn
- Bid voor nieuwe vrijwilligers