Het is een feestje aan boord

De tijd vliegt aan boord: Ik ben hier inmiddels al bijna 2,5 maand! Ik kan me niet voorstellen dat ik hier al zo een tijd ben, ondanks dat ik me volledig op m'n plek voel en het net is of ik hier al jaren woon. In mijn vorige blogs schreef ik regelmatig over hoe moe de crew is en hoe graag sommigen naar huis willen. Dit speelt nog steeds op de achtergrond, maar toen ik in mijn gedachten de afgelopen maand doornam, realiseerde ik me iets: Er komt meer leven in de community:) En dat is een superpositieve ontwikkeling!

Tegelijk maakt het dat ook een grote uitdaging voor mij om tijd te vinden om deze blog te schrijven, en als ik tijd heb moet ik dus al m'n belevenissen in één blog proppen;) We gaan het weer proberen!

Allereerst zal ik de komende periode nog lekker in de dining room blijven. De baan die me aangeboden was bij receptie lijkt me leuk, maar de dining room heeft heel hard mensen nodig en ik ben meer op zoek naar wat intellectuele uitdaging naast die baan, dan dat ik echt ergens anders aan de slag wil. Nu zoek ik dus naar een kleine taak waarin ik mijn brein wat kan uitdagen.
Gelukkig heb ik genoeg mogelijkheden om te oriënteren op verschillende functies. Ik heb bijvoorbeeld afgelopen maand een ronde meegelopen met de night patrol. Dit doet elke week een jongen die op deck werkt. Zij werken dan een week lang nachten en lopen 's nachts vier rondes door het hele schip langs checkpoints, om onze veiligheid te waarborgen. Niet dat ik hierin geïnteresseerd ben, maar even als voorbeeld.
Dus wordt vervolgd;)

De foto's vertellen mijn verhaal aan grappige, speciale en leuke gebeurtenissen. Cherif en Ishaka, die nooit in de keuken te vinden zijn, hadden een saus gekookt en nodigden Heilke en mij uit om in hun cabin te dineren; supergezellig! (Voor het woord gezellig moeten we trouwens even een goed Engels woord verzinnen, iemand suggesties?)
Diezelfde dag hadden we een verjaardag van een van onze vrienden. We vierden dit in Heilkes cabin, met een praise avond op verzoek van de jarige.

Van feestje naar feestje leven, zo voelt het soms;) En elke verjaardag is anders. Soms typisch Afrikaans met maaltijd en dans, soms een praise, soms diner op deck 7. Afgelopen maand spendeerden we weer heel wat uurtjes in de keuken, meestal om taarten te bakken. Maarrr ik heb ook geleerd om een Afrikaanse stew te maken (ja dat is met pepers). Zo proef je letterlijk verschillende culturen! Verder bakte ik een heuse eenhoorn verjaardagstaart voor miss Molly, die zeven jaar werd. Afgelopen week hebben we ons eigen bladerdeeg gemaakt om hapjes te maken voor het afscheid van één van onze beste vriendinnen, die pas weer aan boord zal komen als de volgende field service start. Het afscheid was moeilijk. Haar plaats in de community was groot. Altijd vrolijk, energiek en voor iedereen aandacht. We zullen haar missen! Ook een vriend en collega uit de dining room is deze week vertrokken en zal niet terugkomen voor we weer in Afrika zijn. Ook voor hem geldt: we zullen hem missen, maar weten dat hij rust verdient.

De laatste weken zijn we steeds meer in het zwembad te vinden in onze vrije uurtjes. Veel Afrikaanse vrienden zien we elke week hun zwemskills verbeteren doordat zij trainen of door de tips die wij kunnen geven. Superleuk! 's Avonds spelen we vaak spelletjes met elkaar. Zo zijn we afgelopen week gestart met weerwolven. Dit is een geweldig spel om je vrienden weer van een hele andere kant te leren kennen;)

Wat ook heel erg samenbindt, is de Bijbelstudie die we nog steeds dagelijks doen. We doen nu één keer per week een gebedsuur, om gericht voor onze crew aan boord en andere dringende situaties te bidden. Een hele mooie vorm om dit te doen is de prayer walk. We starten samen, gaan dan allemaal onze eigen weg over het schip om te bidden voor wat we tegenkomen en komen dan weer samen om te delen en af te sluiten. Heel waardevol:) Ook onze zondagse diensten zijn met het aan boord komen van de Chaplain weer wat officiëler geworden. Afgelopen week mochten we met z'n allen Avondmaal vieren en vanavond wordt Beni Amen, over wie ik in mijn vorige blog vertelde, opgedragen. Zo wordt dit kleine kindje welkom geheten in de community, maar wordt er ook voor hem gebeden.

Het eerste ding wat nu op de planning staat, is de finale van de pingpongcompetitie. Deze ging gisteren van start met voorrondes, en zal over een half uurtje uitgespeeld worden. Ik ben benieuwd!
Last but not least: Ik ben nu officieel lid van een Afrikaanse band (Heart of Africa). Afgelopen week vroegen een paar jongens of we bij hun groep wilden, gewoon om te kijken of het wat was. Blijkbaar hadden zij ondertussen al het plan om ons tijdens het concert gisteren te laten zingen, maar dat wisten wij toen nog niet;) Toen de week vorderde en we het uitvonden, konden we natuurlijk niet meer terug! Dus daar stonden we gisteravond: op het podium, zingen en dansen in een Afrikaanse band. Wat geweldig was dat! Heilke en ik zeiden na afloop beiden: "Dit willen we nog een keer doen!"

Los van al deze feestjes heb ik ook nog een paar officiële mededelingen. Over een week stond er een ICT project gepland, waarvoor ruim dertig mensen uit Amerika en Bulgarije over zouden komen. Dit werk moest door het hele schip gebeuren, waardoor wij als community aan de regels van de rest van de wereld zouden moeten aanpassen: mondkapjes dragen, afstand houden, niet met meer dan tien mensen samenkomen en eten met maximaal twee mensen per tafel. Een paar uur nadat wij al onze vragen gesteld hadden aan de directie in een speciale meeting, kwam ineens bericht: Texas heeft besloten het project uit te stellen voor onbepaalde tijd! Wowww wat zijn we hier dankbaar voor! Dat betekent dat wij nu nog steeds community kunnen zijn zoals we dat waren. Bid dat dat nog lang zo mag blijven:)
Ander goed nieuws voor de Afrikaanse crew: zij mogen bij uitzondering allemaal een seaman's book aanvragen in Malta, wat het makkelijker maakt voor hen om hun verblijfplaats bij te houden, en wat ervoor zorgt dat zij wettelijk gezien 15 kilometer het land in mogen zonder visum. De directie aan boord is momenteel aan het kijken of shore leave dan toch nog binnenkort mogelijk wordt. Hiervoor zijn dan wel aanpassingen nodig.
Eind deze maand zal vanuit Texas besloten worden of het haalbaar is een field service te starten in januari in Senegal. Bid alsjeblieft voor wijsheid.

Okee, dit zijn weer een heleboel woorden geworden, maar ik hoop dat jullie ervan genieten dit te lezen! Als je vragen hebt, dingen onduidelijk zijn, of je gewoon even zin hebt om te bellen of appen, altijd welkom:)

Lieve groet,
Denise

(Mocht je financieel willen steunen, dan kun je een bedrag overmaken naar NL75 ABNA 0411 4677 78 onder vermelding van #5432 Denise Gorissen)

Gebedspunten:
- Passende vluchten voor mensen die naar huis hopen te gaan, of terug naar hun thuis op het schip willen komen;
- Gods leiding en wijsheid voor de directie in Texas om de juiste beslissingen te maken in de jaarplanning;
- Eenheid aan boord. Dat elke vorm van ongelijkheid weg mag vallen en we een mogen zijn in Jezus, door de Geest;
- Wijsheid en liefde van God in mij, zodat ik het juiste zal bijdragen in de community. Bid dat ik scherp onderscheidingsvermogen mag hebben om te zien wie wat nodig heeft;
- Focus op God in elke stap die ik onderneem.