Kusha (Hallo), nieuwe wereld!

Lieve mensen,

Welkom in Sierra Leone! De naam van het land zegt het: de leeuwenberg. Wie ooit beweerd heeft dat Afrika overal hetzelfde is, heeft het mis. De verschillen tussen Senegal en Sierra Leone zijn als dag en nacht. En op de kaart liggen beide landen niet eens ver uit elkaar. Sierra Leone (ook wel Salone) is bergachtig, groen, de daken van de huizen zijn kleurrijk, het verkeer rijdt vol tuktuks (kèkè's), er staat een kerk op elke hoek van de straat, en iedereen op straat lijkt 'het schip' niet alleen te kennen, maar ook vol verlangen verwacht te hebben. Waar Senegal Franssprekend was, is Salone Engelssprekend. Ook de lokale taal Krio lijkt daarop. We zullen 'nanga def?' dus maar vervangen door 'how di body?'. Achter de kleurrijke en dankbare eerste indruk schuilt echter ook een andere kant. Want als je goed kijkt op de straten, zie je dat dit land financieel gezien echt wel een stuk armer is. Er wordt minder op straat verkocht, langs de wegen liggen de greppels vaak open, er zijn veel gewonde straathonden, en 's avonds staat op vele plekken een militaire checkpost om wat veiligheid te garanderen. En oja, als je met geld op stap wilt, neem maar een dikke portemonnee mee, want het grootst mogelijke briefje heeft een waarde van €0,94.

Al deze nieuwe indrukken heb ik niet omdat we al zoveel het land op geweest zijn na aankomst, maar omdat ik in het land was voordat het schip aankwam. Samen met mijn manager en een collega zijn we tien dagen eerder naar Salone gevlogen met het doel om het HOPE Center alvast op te zetten. Dat liep echter anders dan verwacht, want zoals we nu wel gewend zouden moeten zijn, waren de containers nog niet beschikbaar. Het zware werk liet dus op zich wachten. Toch ben ik dankbaar om deze dagen gehad te hebben in plaats van vijf dagen op zee te dobberen. Het gaf ons de kans om oude vrienden weer te zien en tijd met hen door te brengen. We hebben het land door hun ogen gezien, en dat is anders dan wanneer je de richtlijnen van het schip moet volgen. Zo leerden we een paar dagwerkers kennen, namen we de kèkè's naar verschillende plekken, gingen we ergens lunchen, of 's avonds wat drinken met vrienden, bezochten we een chimpansee reservaat, en hoorden we alle verhalen over wat de teams meegemaakt hadden.

Ook het meemaken van de aankomst van de Global Mercy afgelopen dinsdag was een hoogtepunt! Met een schip aankomen in een nieuw land is speciaal, maar op de kade staan minstens net zo. De vreugde van onze lokale vrienden was heerlijk om te zien. Één van hen had zelfs een liedje geschreven om het schip te verwelkomen. Met vlaggen, muziek, dans en harten vol verwachting werd het schip opgewacht. De sfeer was bijzonder. En op het moment van aanmeren al die bekende (en onbekende) gezichten van onze vrijwilligers aan boord weer zien, maakte me nog gelukkiger. Het was alsof mijn thuis de haven in vaarde. Zeker de laatste dagen in Sierra Leone verlangde ik ernaar om weer lekker in mijn eigen kamertje aan boord te zijn. De weken rondreizen van Nederland, naar Egypte, weer Nederland, Senegal, Gambia en Sierra Leone waren gaaf, maar hebben me ook wel doen verlangen naar een plek waar ik kon blijven. Wetende dat het schip eraan kwam, maakte dat verlangen nog sterker. Donderdag was het eindelijk zover. Ik ben weer thuis.

Sierra Leone heeft een speciale band met Mercy Ships. De organisatie is hier voor de zesde keer, we hebben een aardig aantal vrijwilligers aan boord uit Sierra Leone, maar bovenal, de nood is groot. Iedereen op straat kent de organisatie. We worden behandeld als broers en zussen en onze dagwerkers, die we vrijdag voor de eerste keer ontmoetten, voelen zich vereerd dat ze bij ons mogen werken. Ik zie enorm uit naar wat God hier door onze handen en voeten, en door onze woorden gaat doen. Hij verdient alle eer en glorie voor het werk wat we doen. Daar moet ik toch telkens weer op terugvallen. Want aan het einde van de dag kan ik werken wat ik wil en heel hard rennen om iedereen te pleasen, maar God is degene die vruchten geeft. Werken is niet het doel. Hem kennen en Hem bekend maken, dat is waarvoor ik leef. Daarom, ik moet nog even wennen hier, maar weet ook: God was hier al voordat ik aankwam. En Hij heeft het doel duidelijk voor ogen. Op Hem kan ik leunen. Elke dag.

Ik weet, het is een korte blog, maar ik wilde jullie even op de hoogte stellen van onze veilige aankomst, en hoe het met me gaat. Volgende maand hoop ik jullie alles te kunnen vertellen over de eerste patiënt en de eerste operaties!

Wees gezegend,

Denise

Gebedspunten:

• Dank voor de veilige aankomst van het schip in Freetown Sierra Leone
• Dank voor het vele werk dat de teams die eerder in het land waren hebben gedaan als voorbereiding, en bid om zegen over hun werk en persoonlijk leven
• Dank voor het prachtige HOPE Center dat we ter beschikking hebben en aan het einde mogen overdragen aan de overheid als volledig ingericht ziekenhuis
• Bid voor de geselecteerde patiënten. Dat zij goede voorbereiding, geduld en gezondheid zullen ontvangen tijdens het wachten en door het hele proces aan boord
• Bid voor het bouwen van relaties met het land, de dagwerkers en de overheid. Dat ons contact gezegend mag worden en het licht en de liefde van Jezus erdoorheen schijnen
• Bid voor eenheid door de Geest onder de vrijwilligers in samenwerken en samen leven
• Bid voor de juiste vrijwilligers en een goedlopend proces bij HR in Texas, zodat personeelstekorten opgevuld mogen worden
• Bid dat ik in dit nieuwe land zal settelen en duidelijk mag zien waar en hoe God mij inzet. Bid dat ik dicht bij Hem zal blijven in alles