Thuiskomen

Lieve broers en zussen,

Ik kan me niet voorstellen dat we pas vijf weken terug zijn in Senegal. Het voelt bijna alsof ik hier nooit ben weggeweest. Meer dan ooit voel ik me op mijn plek, in het HOPE Center, in Senegal, op de Global Mercy. Ik had deze positiviteit waarin God mij de afgelopen maand gedragen heeft, nooit kunnen indenken. Hij is zo zo goed! En Hij leeft, in ons. Ik heb Zijn trouw en aanwezigheid meer dan ooit mogen ervaren. In de buitengewoon hoge energie en vreugde die Hij mij geeft, in de vele gespreksopeningen met day crew om van Jezus te getuigen, en in de lach van kleine kinderen, die hun aandoening vergeten op het moment dat jij je daar ook niet aan stoort.

En hoewel elk begin moeilijk is en we in het team en in de organisatie van het HOPE Center zeker obstakels tegenkomen, overheerst die vreugde. De vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal onze harten en gedachten bewaken in Christus Jezus. Dat is hoe ik het ervaar. In zekere zin is het leren om je gedachten te filteren. Als er iets gebeurt waar ik het niet mee eens ben, denk ik automatisch dat iemand niet nagedacht heeft, of druk ik in mijn gedachten een stempel op iemand. Dat creëert wantrouwen in plaats van vertrouwen, of zorgt voor verdeeldheid. Terwijl het eigenlijk alleen in mijn gedachten gebeurd is, is er nu ineens afstand naar mijn collega. Keer op keer moet ik mezelf dus twee vragen stellen. Zijn mijn gedachten rechtvaardig en opbouwend? En wat zou de andere persoon bewogen hebben? Ik heb geleerd dat dan ineens heel veel meningsverschillen of miscommunicaties wegvallen. God draagt ons op geduldig te zijn, en de ander hoger te achten dan onszelf. Ik denk dat dit het doel is. Dat de duivel geen kans krijgt verdeling te zaaien. Dit is mijn dagelijks gevecht.

Helaas kunnen we deze lessen alleen leren door vallen en opstaan, en vraagt het genade en wijsheid van God om in te zien wat echt belangrijk is. Ik ben daarom dankbaar dat Hij mij geplaatst heeft in een omgeving met zoveel verschillende culturen en mensen. Dit dwingt me om open minded te zijn, te luisteren naar anderen, en zelf ook goed te communiceren. Zeker als het aankomt op aansturen van day crew is goede communicatie essentieel. Het Engels niveau, maar ook het cultuurverschil zorgt nogal eens voor verwarring of discussie. Het is een echte uitdaging te zorgen dat jouw boodschap op hen overkomt en wordt uitgevoerd. Maar daar geniet ik stiekem wel van[e-1f609] Door de lange dagen is er veel tijd gesprekken aan te knopen met de day crew, en je leert hen op een dieper level kennen. Ondanks de vele verschillen worden ze dierbare vrienden. Zo was ik afgelopen week bij een van onze day crew thuis. Je wordt ontvangen als familie. Samen eten, spelletje spelen, een rondje door de wijk wandelen, en het normale leven zien. Dat is waar ik het meest van geniet.

Niet dat ik het niet gezellig vind om er met mercyshippers op uit te gaan voor lunch, een wandeling, een fietstocht, of een workshop pottenbakken, maar het is gewoon zoveel mooier om bij een Senegalese vriendin in de keuken te staan, en samen de lunch te koken op een gasfles! Of om uit je werk aan te schuiven bij een barbecue op de rotsen waar zelf gevangen vissen, garnalen, en zelfs een inktvis worden geslacht en gebakken. De vis die overblijft wordt vervolgens weer weggegeven aan jongens die op straat rondzwerven. Die gastvrijheid, en de simpelheid van het bestaan delen, dat is wat me laat thuiskomen in Senegal :)

Terug naar de missie. Als je Mercy Ships volgt op sociale media, heb je hier al het een en ander van kunnen zien. Op 24 februari kregen wij onze eerste patiënten binnen in het HOPE Center. Na een paar dagen van team building en een dag alle hens aan dek in de schoonmaak, waren we als HOPE Center min of meer klaar hen te ontvangen. Reizigers moe van de lange trip mogen bij ons een tijdelijk thuis vinden. Waar de eerste op 5 maart alweer vertrok om zijn operatie te krijgen, zullen een aantal patiënten langere tijd bij ons blijven. Zo worden we een grote familie. Een familie met verschillen in taal, cultuur, geloof, achtergrond, alles eigenlijk. Maar toch. We begrijpen elkaar soms met één simpele blik (en soms niet).

Een deel van deze familie is het chaplaincy team (mentale en geestelijke support), die elke zondag een dienst organiseren met worship en een Bijbelverhaal. In een moslimland is dit hetgeen dat mij het meeste raakt. Iedereen die komt hoort in zijn/haar eigen taal een verhaal uit de Bijbel, en er zijn mensen beschikbaar met hen door te praten, of met en voor hen te bidden. Dat zet alles voor mij weer even in perspectief. Als wij samen met moslims kunnen bidden, en als zij zelfs voor mij bidden, hoe kan ik dan de verdeeldheid in de Nederlandse kerk aan iemand uitleggen? Verlies het doel van het leven niet uit het oog mensen: dat ik Hem mag kennen, en de kracht van Zijn opstanding en de gemeenschap met Zijn lijden, doordat ik aan Zijn dood gelijkvormig word. Getuigt jouw leven daar elke dag opnieuw van?

Ten slotte wil ik een nummer met jullie delen waarvan ik denk dat dit mooi uitlegt hoe we een leven kunnen leiden dat meer bewust is van de zegeningen van God. Een moslim day crew deelde het volgende met mij toen ik hem vroeg of hij in wonderen geloofde. "Natuurlijk geloof ik in wonderen. Dat wij hier vandaag kunnen zijn is een wonder. Zie wat Mercy Ships allemaal gekregen en gegeven heeft, en kijk naar jezelf. Je leeft". Hij begreep het. Misschien meer dan ik. En als we het leven zo gaan zien, dan geldt How can you not be God? - Leanna Crawford.

Yalla nala Yalla barkel

(Gods zegen en bescherming gewenst)

Denise

Gebedspunten:

• Dank voor onze geweldige day crew, speciaal onze teamleiders, die gemotiveerd zijn om het HOPE Center een familie en een thuis te maken voor onze patiënten
• Dank voor onze managers aan boord en bid om kracht en wijsheid
• Dank voor de eerste weken operaties en bid om zegen over al het werk dat wij doen
• We hebben momenteel twee patiënten met complicaties op de IC liggen, bid alsjeblieft voor hun herstel en genezing
• Bid om een blijvende eenheid en open communicatie binnen het HOPE Center team, maar ook een goede samenwerking met alle andere afdelingen. Bid dat de vrede van God zal regeren en we elkaar in nederigheid zullen dienen
• Bid dat onze niet medische vrijwilligers snel bij patiënten op bezoek mogen, om ook op die manier de missie mee te krijgen (dat is nu niet toegestaan)
• Bid voor onze islamitische day crew die eind komende week aan de Ramadan beginnen. Bid dat Jezus zichzelf aan hen zal openbaren in deze komende maand!
• Voor mij persoonlijk, bid dat God mij zal leren meer en meer van Hem te verwachten en minder te vertrouwen op mijn eigen kunnen en controle