Uitstrekken naar het doel

Lieve mensen,

Het is hoog tijd voor een blog! Toen mensen afgelopen week begonnen te vragen op welk schip ik nou eigenlijk was, realiseerde ik me wederom dat het leven als mercyshipper een achtbaan is. Waar ik mijn laatste blog in december schreef over het verhuizen naar de Global Mercy en het vinden van mijn weg, voelt het nu alsof ik weer deel ben van de familie. Na twee maanden met beide schepen in Tenerife, zijn we inmiddels terug in Senegal, het land dat mijn ogen opende voor hoe geweldig het is om onder moslims Jezus' liefde te delen, en voor Afrika. Ik zie enorm uit naar wat God gaat doen in de komende field service. Door onze vrijwilligers, met onze day crew, voor onze patiënten, en voor het land.

Aan het uitzien is wel een tijd voorafgegaan. Een tijd van afscheid nemen, een tijd van transitie, wennen aan een nieuw thuis, en reflecteren. Deze periode begon met vakantie in Nederland. Het was een zegen om het leven in Nederland weer even te proeven. Het was goed om weer even in de gemeente te zijn, om tijd met familie door te brengen, vrienden op te zoeken, en uit te rusten. Het gaf me de tijd om met heldere blik te kijken naar mijn roeping bij Mercy Ships, en om te zien hoe waardevol het leven aan boord is. Het heeft me geholpen vrede te vinden in een nieuw begin, op een nieuw schip, in dezelfde baan. Het heeft me overtuigd dat ik nog een jaar langer tot zegen mag zijn voor de allerarmsten in Afrika, en indirect voor jullie in Nederland. Niet om iets in mij, maar om God. Voor de glorie van Zijn Naam. Uitgerust en met goede moed mocht ik weer terug aan boord stappen.

Teruggekomen gaf de realiteit van het werken in Gods koninkrijk me meteen een klap in het gezicht[e-1f609] Alle IT systemen van de organisatie, inclusief het internet, lagen plat. Geestelijke strijd zou ons inmiddels niet meer moeten verbazen, maar het feit dat er steeds weer iets nieuws opduikt, terwijl je denkt dat we alles wel een keer gehad hebben, doet dat toch. Ruim drie weken hebben we zonder internet aan boord geleefd, en daardoor vertraagde onze planning een week. Toch bracht deze crisis leiderschap en de gemeenschap dichter tot elkaar, en riep het ons op na te denken over het waarom van ons werk. Uiteindelijk is God de enige die het werk van onze handen effectief maakt. Jezus is de kern van deze organisatie!

Ik ben dankbaar voor de geleidelijke overgang die God mij gegeven heeft. Ook in januari mocht ik namelijk nog op de Africa Mercy in receptie werken, terwijl ik al op de Global Mercy woonde. Dit gaf me de mogelijkheid om langzaamaan afscheid te nemen van mijn thuis, en vrienden die op het oude schip blijven. Het voelt alsof ik broers en zussen achterlaat. Broers en zussen met wie we juist in die laatste weken nog veel samen deden. Hiken, uit eten, pannenkoeken bakken... Moeilijk, en tegelijk zo een zegen om hen te kennen. Toen we de dag voor het vertrek van beide schepen samen een dienst hielden op de kade, werd onze eenheid zo bevestigd. Als één groep mochten we God danken, aanbidden, en elkaar zegenen voor de reizen die we tegemoet gingen. En hoewel de schepen elkaar waarschijnlijk nooit weer zullen zien, nemen we geen echt afscheid. We zeggen: tot later!

En daarom was het moment van vertrek vooral een moment om dankbaar te zijn. De eerste dag vaarden we samen op. De Global Mercy naar Senegal, en de Africa Mercy naar Zuid-Afrika voor onderhoud. Elkaar uitzwaaien met vlaggen, midden op de oceaan was dan ook een speciaal moment. De traan die ik wegpinkte was het bewijs dat mijn hart overstroomde van dankbaarheid en liefde voor onze prachtige familie op de Africa Mercy. Het verdere van de vaart was voor de meesten van ons een tijd van rust, stilte voor de storm van field service (behalve voor de zeemannen uiteraard). En die storm hebben we geweten! Afgelopen dinsdag mochten we aankomen in Dakar! Hoe goed om de geur van Afrika weer te ruiken, en deze stad te zien. Het is als thuiskomen[e-1f604] En tegelijk verandert het je thuis ook weer compleet. De afgelopen dagen zijn er ruim 90 nieuwe vrijwilligers aangekomen, en vanochtend was het tijd om onze 270 dagwerkers te verwelkomen.

Het is daarom maar gelukkig dat we de tijd van voorbereiding, het nieuwe team bouwen, doelen stellen en focussen al gestart waren. De afgelopen weken hebben we veel activiteiten gedaan met het nieuwe HOPE Center team om elkaar te leren kennen, elkaars motivatie te horen, en praktisch voor te bereiden. Ik heb in deze training veel geleerd over mezelf, en mijn collega's en ben ervan overtuigd dat dit ons enorm gaat helpen om als eenheid (als lichaam van Christus) onze dagwerkers te leiden. Hierin zijn dicht bij God blijven, alles bij Hem brengen in gebed, geduld met elkaar, en een luisterend oor cruciaal.

En als we daarin blijven, kunnen we uitzien. Niet naar wat wij gaan doen, maar wat God gaat doen. Want God kan oneindig veel meer doen dan wij ooit kunnen bidden of beseffen. Zijn kracht kunnen wij niet begrijpen. En daarom is mijn gebed dat Zijn stralend licht van deze organisatie en onze vrijwilligers zal schijnen. Dat we tot zegen zullen zijn voor Senegal op geestelijk gebied meer dan wat ook. Ik bid dat onze dagwerkers discipelen van Jezus Christus mogen worden. Ik bid dat vele patiënten genezen zullen worden in lichaam en geest, en in Christus nieuw gemaakt zullen worden. En ondanks alle uitdagingen en strijd die we dan kunnen verwachten, bid ik dat wij één ding (zullen doen): vergetende hetgeen achter mij ligt en mij uitstrekkende naar hetgeen vóór mij ligt, jaag ik naar het doel, om de prijs der roeping Gods, die van boven is, in Christus Jezus. Ik ga recht op mijn doel af: de hemelse prijs waartoe God in Christus Jezus roept. - Filippenzen 3:14

Bid u/jij met me mee?

Shalom,

Denise

Gebedspunten:

• Dank voor de wonderen die God gedaan heeft in het op tijd oplossen van de internetproblemen
• Dank voor de rustige vaart en veilige aankomst in Senegal
• Dank voor alles wat Tenerife de afgelopen drie jaar gedaan heeft voor Mercy Ships
• Dank voor de lokale kerken, de agents, de havenautoriteiten, en bid zegen over hen
• Bid voor de day crew die vrijdag aan boord komen voor oriëntatie, dat hun harten open mogen zijn voor de community en de liefde van God
• Bid voor de patiënten die snel zullen komen (24 februari). Bid voor hun medische en geestelijke herstel
• Bid dat onze crew als lichaam van Christus het zout en licht zal zijn voor Senegal. Bid om rijke oogst in het Koninkrijk van God, en kracht voor vrijwilligers om de ogen op Jezus te houden, dwars door moeilijkheden heen
• Bid om blijvende eenheid en liefde in het HOPE Center team