Arm of rijk?

Lieve mensen,

Ik wil graag beginnen met een vers dat mij raakte afgelopen maand. Een vers dat mij heeft stilgezet bij mijn manier van leven, ons streven, onze gedachten. Ik ben er sterk van overtuigd dat geld niet gelukkig maakt. Ik heb hier af en toe een discussie over met Afrikaanse vrienden, die door hun achtergrond des te meer als essentieel ervaren dan wij, en in geld meer zoals 'het Westen' willen zijn. Maar wat is hierin gelukkig zijn? En wat zegt de Bijbel? (Of we dat nu leuk vinden of niet.) Dit is wat mij raakte. Luister, mijn geliefde broeders, heeft God de armen van deze wereld niet uitverkorenomrijkte zijnin het geloof, en erfgenamente zijnvan het Koninkrijk, dat Hij beloofd heeft aan hen die Hem liefhebben? (Jakobus 2:5) Met dit vers keert God de rollen om. Hij laat zien dat het leven niet draait om wat beneden is. Hij laat zien dat armen in de wereld een gift ontvangen die je met geen geld kopen kan. Zij ontvangen geloof. Ik heb nog geen enkele Senegalees ontmoet die niet gelooft in God. Of dat Allah of Jezus is, laat ik nu even achterwege. Ze geloven. Ze weten dat God de enige is die voor hen kan zorgen. En ze vertrouwen. Daar kunnen wij veel van leren. Want ik moet concluderen dat zij uiteindelijk rijker zijn dan ik. Het is maar net hoe je het definieert.

En dat geldt voor heel veel dingen. Vaak voel ik me geen zendeling. Ja, we doen ontwikkelingswerk, maar zendeling zijn klinkt als een titel die ik niet waard ben. Dat klinkt alsof over Jezus vertellen mijn werk is. Daar zou ik meer in willen groeien. Want juist omdat mijn definitie van rijk zijn is dat ik eigendom ben van Christus, bid ik dat iedereen die ik ontmoet dat ook zal ervaren en weten in zijn/haar leven. En dit kleurt langzaam maar zeker de vragen die ik mensen durf te stellen, de manier waarop ik omga met mijn collega's en de patiënten. Hoe dichter ik naar God groei, hoe minder beschaamd of bang ik ben om kritische vragen te stellen en te getuigen van de hoop die in mij leeft. Ik bid makkelijker dan ooit met wie dan ook, omdat het niet deze mensen zijn met wie ik praat, maar God, tot eer van Zijn Naam. En ik denk dat we op die manier getuigen. Wij allemaal. Als je de volgende definitie neemt, zijn we allemaal zendelingen: een discipel van Jezus, die apart gezet is door de Heilige Geest en door de gemeente is uitgezonden om geografische, culturele en/of taalbarrières over te steken. God roept ons namelijk om één te zijn als christenen. En dat houdt in dat ik over taal- en cultuurbarrières heen stap. Sterker nog, het is mijn passie geworden[e-1f609]

De Senegalezen, ook de patiënten, zijn mijn vrienden geworden. Ik vind het heerlijk om in mijn gebroken Frans een uur met ze te discussiëren over 'waarom je wel/niet meerdere vrouwen mag hebben'. Maar ook door iedereen met respect te behandelen, en praktisch door het HOPE Center te schilderen en vrolijker te maken, zijn we Gods getuigen. Één van mijn Senegalese collega's deed me dat realiseren vorige week. Hij zei: Denise, of je nu wilt of niet, onze dagwerkers en patiënten observeren jouw gedrag. Als christen sta je altijd aan, ook in Nederland!

Tegelijk is het daardoor belangrijk tijd voor jezelf te nemen. Voor jezelf en voor andere vrijwilligers te zorgen. En hiermee ben ik dankbaar voor onze Nederlandse dames aan boord. Zij begrijpen dat je ook voor elkaar zorgt en organiseerden een beauty avondje afgelopen week. En na een paar dagen werken en een dag in het klimbos was dat meeeer dan welkom! Ik realiseer me tijdens dit schrijven nog meer hoeveel de Nederlandse groep me waard is, en hoe belangrijk het is om soms even iets Nederlands te doen. Afgelopen week hadden we een klein feestje door een snack waar we al lang op gewacht hadden: kroketten en frikandellen! Een andere manier om voor elkaar te zorgen, is door de gemeenschap samen te brengen. Met alle COVID regels aan boord kan dat nog steeds een uitdaging zijn, maar daarom hebben we de koppen bij elkaar gestoken en organiseren we nu wekelijks een café avond met spelletjes en speciale drankjes. En de eerste twee avonden waren groot succes:)

Wat ook een groot succes was (bedankt voor jullie gebed), waren de eerste trainingsdagen voor onze dagwerkers. Gedurende vier dagen ontving een groot deel van onze dagwerkers ondernemerschapstraining. Ik mocht deel uitmaken van de organisatie. En alle gefocuste gezichten, gemotiveerde presentaties, en bedankjes achteraf, hebben ons aangemoedigd om van dit project een succes te maken, en onze dagwerkers verder te helpen met het opzetten van hun eigen bedrijfjes. Blijf voor ze bidden, dat God ze passie mag geven om hierin door te zetten, ook als financiering soms een groot obstakel lijkt te zijn.

Waarom vraag ik te bidden voor passie? Dat is het enige dat angst en moeilijke tijden overwint. Dat is wat doorzettingsvermogen voedt. En dat hebben we in het speciaal gezien bij Modou, een patiënt over wie ik jullie eindelijk mag schrijven, want hij is een communicatiepatiënt geworden. Deze jongeman heeft in 2019/2020 een half jaar in het HOPE Center doorgebracht om een veilig gewicht te bereiken voor operatie. Zijn kaak zat vast en dus is eten voor hem extreem moeilijk. Juist toen hij bijna op streefgewicht was, moest Mercy Ships door COVID vertrekken en moest hij terug naar huis, onzeker of zijn enige kans op genezing nu weg vaarde. Afgelopen mei kwam hij terug in het HOPE Center, en moest hij van voor af aan beginnen. Hij heeft gestreden. Hij is onze familie geworden. Maar hij is de patiënt over wie ik jullie vorige maand schreef met het telefoontje van de diëtiste. Hij heeft het gehaald! Inmiddels heeft hij zijn operatie gehad en is hij terug voor revalidatie in het HOPE Center. Zijn mond kan nu open, hij moet opnieuw leren praten en eten, maar hij is gemotiveerd. Hij is het toonbeeld van doorzettingsvermogen. Hij laat zien waar Mercy Ships voor staat. Één leven veranderen heeft soms meer impact dan het streven naar alles veranderen. Modou laat een wonder van God zien. Dat met nog maar vier weken operaties op de klok, hij er dit jaar tussen mocht zitten. Wij, zijn familie, vieren het met hem.

Ik zal deze laatste maand nog optimaal genieten van de field service, de Senegalese cultuur, warmte, vreugde, smaken, mensen, vrienden, en de vele ataya's (thee)! In die twee maanden Tenerife die voor ons liggen zal ik dit land en haar mensen enorm missen. Maar daar is het gelukkig nu nog geen tijd voor.

Liefs en zegen,

Denise

Gebedspunten:

• Dank voor de vele succesvolle gecompliceerde operaties afgelopen maand (meerdere operaties van 10 uren)
• Dank voor de geslaagde trainingen voor de day crew en bid om goede laatste cursusdagen
• Dank voor de prachtige positie die God me gegeven heeft in het HOPE Center
• Bid voor bescherming voor onze patiënten tegen COVID en malaria
• Bid dat de field service goed afgesloten mag worden met nog maar één maand te gaan. Dat alle wachtende patiënten hun operatie mogen ontvangen
• Bid dat God zich zal openbaren in Senegal, en de macht van satan en demonen zal breken voorgoed. Bid om vrijheid in de Naam van Jezus