Stijgende lijnen

Lieve mensen,

Net zoals in Nederland, stijgen de temperaturen hier stukje bij beetje. De koele wind van de oceaan wordt steeds minder voelbaar en de zon is elke dag iets sterker. Verbranden is binnen een uurtje gebeurd (lees, dat overkwam me deze maand minstens drie keer;)) Ik heb het gevoel dat ik nu pas echt ga leren wat Afrika is. Ook op het gebied van cultuur kom je steeds iets dichter tot de kern doordat vriendschappen met Senegalese crew en day crew verdiepen.

Toen we hier net waren, vroeg ik me af waarom je ooit zoveel manieren nodig zou hebben om elkaar te begroeten en te vragen hoe het gaat. (Nanga def, yangi ci jamm, nakamou, yangi nos...) Nu begrijp ik dat dit grotendeels uitingen van respect zijn, een concept dat samen met vrede in de Senegalese cultuur megabelangrijk is, een beetje vergelijkbaar met eerlijkheid en efficiëntie in de Nederlandse cultuur[e-1f609] Er is zoveel te leren van elkaar. Soms begrijp je elkaar voor geen meter, om dan vervolgens na erover te praten juist tot een dieper begrip komt van het denken en meer van elkaar gaat houden als broers en zussen. Timing is nog steeds iets waar ik aan moet wennen, ook al was ik meestal de laatkomer in Nederland. Gisteravond gingen we naar een feestje op de universiteit waar onze day crew studeren. In alle kalmte, met een muziekje, wordt de zaal opgebouwd rond 21:00, een paar mensen lopen in en uit en begroeten elkaar, maar tegen de tijd dat wij terug moesten naar het schip (23:00), was het feestje nog niet begonnen. Achja, het went wel denk ik^^

Een ander speciaal cultureel evenement dat we afgelopen maand mochten meemaken, was het einde van de ramadan. Gevierd werd het door ons niet echt, want alle day crew waren vrij om naar hun familie te gaan. En dat werd massaal gedaan. Waar gewoonlijk de straten in Dakar vol zijn met mensen, auto's en ander verkeer, zeker 's avonds, was er nu niemand te bekennen. 2 mei waren alle straten in Dakar leeg (en dus gingen wij naar het strand). Een enkele christelijke taxichauffeur bood zijn diensten nog aan, maar verder reisde iedereen Dakar uit om feest te vieren met familie. En dat is iets waar wij als Westerse christenen van kunnen leren. Een feest voor God, daarvoor zet je alles opzij, en je viert met familie. Je laat zien hoeveel je om elkaar geeft. Het belangrijkste concept in ramadan is vergeving. Je reflecteert op je leven en acties tijdens het vasten, en vraagt elkaar vergeving en zoekt verzoening zodra de vastenmaand eindigt. Het moedigde mij aan dagelijks te reflecteren, God om vergeving te vragen, maar ook in vrede met de mensen om mij heen te leven voor zover het van mij afhangt (Romeinen 12:18).

Een ander feest, onze Nederlandse Koningsdag, konden we maar half vieren door onze COVID uitbraak aan boord. Morgen is het tijd voor deel twee met Oud-Hollandse spellen. Het helemaal voorbij laten gaan kon echter niet. Daarom hebben we met z'n allen het volkslied gezongen op de kade, en samen oranjekoeken gebakken voor de crew. Maar morgen komen de echte tompoucen hoor! Zo geven we ook een deel van onze cultuur door.

Wat Mercy Ships nog meer hoopt door te geven, is kennis. Medisch voornamelijk. Daarvoor hebben we een apart team dat Medical Capacity Building wordt genoemd. Cursussen voor verloskundigen tot veilig opereren en van steriliseren van medische instrumenten, tot biomedische wetenschappen worden gegeven door verschillende vrijwilligers in verschillende ziekenhuizen aan land. Over twee weken hoopt de Global Mercy aan te komen en zal zij na een week van evenementen beginnen met vier cursussen aan boord. De hele maand juni zal het schip dienen als trainingsplaats, om het medisch personeel van Senegal blijvende kennis mee te geven en de zorg verder te ontwikkelen!

Omdat ik met werk nog steeds erg rustig ben, werd ik uitgenodigd door de media directeur aan boord om mee te gaan naar een drie dagen durend internationaal symposium, om de gezondheidszorg in Afrika aan te pakken. Het doel is om alle landen aan te moedigen een plan te schrijven, doelen te stellen en die uit te voeren voor 2030. Afgevaardigden uit 30 Afrikaanse landen kwamen samen om kennis en dromen te delen. Ik mocht met het mediateam meelopen, hen assisteren met kleine organisatietaken, maar ook het snel opzetten van de camera voor interviews, en het vasthouden van de microfoon[e-1f609] Simpele taken, maar lange dagen, en tijdens de lezingen een continue switchen tussen Engels en Frans. Kortom, interessante, vermoeiende, maar geweldige dagen!

Een ander projectje waar ik mee begonnen ben, is zwemles geven. De meeste Afrikaanse vrijwilligers kunnen niet zwemmen als ze aan boord komen. Maar we leven op een schip, en dus willen ze het wel graag leren. Samen met een Zwitserse vriendin geef ik nu dus een paar keer per week zwemles aan een Senegalese en Kameroense. Zo leuk om te doen!

Wat mijzelf betreft, een tijdje geleden deelde ik dat ik het lastig vind uit te vinden wat God van mij vraagt, waar mijn weg gaat leiden na Senegal, met alle organisatorische veranderingen die eraan komen. Deze maand heeft mij echt laten zien dat de plannen die ik maak vaak gericht zijn op hoe ik zoveel mogelijk nieuwe dingen kan ontdekken. En het herinnerde me dat dat niet mijn roeping is. Ik moet veel meer kijken naar de talenten die God mij gegeven heeft. Kijken naar waar er ruimte ontstaat. En me dan overgeven aan de impact die dat op mijn levensloop heeft. Ik heb me overgegeven aan God, dus moet ik daar ook naar leven. Ik weet dat Hij zal doen wat het beste is voor de glorie van Zijn naam. Niet voor mij. Zijn wegen zijn hoger dan de onze. Mijn taak is het volgende: vertrouw en geef je over. 100%. Dat wil dat zal ik doen, ik zoek de zegen alleen bij U o bron van troost en Licht (Psalm 27:5 berijmd).

Wees gezegend,

Denise

Gebedspunten:

• Dank God voor dat we al twee weken COVID-vrij zijn aan boord! Dat betekent bewegingsvrijheid en het volledig kunnen draaien van ons programma
• Dank voor de veelbelovende voornemens die voortkwamen uit het internationale symposium, en bid dat de motivatie van medisch specialisten in Afrika zijn vruchten zal afwerpen
• Dank voor de nieuwe ervaringen die ik mocht opdoen tijdens het internationale symposium, en dank voor mijn lieve vrienden aan boord
• Bid voor een veilige vaart en aankomst van de Global Mercy, en voor een gezegende tijd hier in Senegal met de geplande projecten
• Bid voor een zegen over alle cursussen die gegeven worden in het land en de mentorlessen gegeven door medisch personeel aan boord
• Bid voor Senegal, dat dit land gezegend zal worden, zich zal ontwikkelen, en de glorie van God mag uitstralen