Hoop doorbreekt de grenzen

Lieve mensen,

Door de troebele ramen van onze isolatiehut, schijnt het Afrikaanse zonlicht naar binnen. 'Het is weer zover', zou je inmiddels kunnen zeggen. We kampen met een corona-uitbraak aan boord. Nu, een paar dagen voor Pasen, alsof het zo uitgekozen is om onze focus van het wonder van Pasen weg te trekken. Maar we mogen weten: Hij die in ons is, is sterker dan hij die in de wereld is! Samen met drie andere meiden deel ik een familiehut om onze tien dagen isolatie uit te zitten, want wij zijn positief getest. Toch, kijkend naar hoe op dit moment de prioriteiten gesteld worden, kan ik alleen maar vol vreugde zijn. We mogen niet als gemeenschap samenkomen, maar er wordt alles op alles gezet om toch iets te kunnen doen om Jezus' lijden en opstanding te vieren. Wij in isolatie hebben extra tijd om samen God te aanbidden, voor anderen te bidden, en Zijn Woord te onderzoeken. Het is een kans, om deze meiden beter te leren kennen en van hen te leren. Dus ik kies om dankbaar te zijn.

Dankbaar nog meer, omdat we de afgelopen drie weken helemaal geen nieuw COVID-geval hadden. Operaties konden op volle toeren doorgaan, ons blok voor vrouwen is succesvol afgerond, en heeft plaats gemaakt voor wat algemenere operaties. Zoals ik beloofd had, neem ik jullie vandaag mee op reis met een patiënt in ons huidige blok voor gezichtsoperaties. Een jongetje met een gespleten gehemelte. Hij is inmiddels genezen en thuis gekomen.

Zijn reis begon toen hij met zijn moeder naar het screening team van Mercy Ships ging, in Tambacounda, zijn thuisregio. Daar werd hij uit velen gekozen om richting het HOPE Center (pre-operatief) te reizen en een week quarantaine te doen. Onze verzorgers en de chaplains (soort evangelisten) in het HOPE Center verzorgen hen en organiseren activiteiten voor ze. De eerste dag dat hij samen met zijn moeder naar het schip kwam, was een dag van wachten, wachten en wachten. Na een lange dag met een afspraak om zijn situatie en gegevens te registreren, werd hij weer teruggebracht naar het HOPE Center, om vervolgens nogmaals naar 'de tent' gebracht te worden voor een check door de arts en de anesthesist. Dit was de dag waarop hij en zijn moeder de definitieve 'ja' ontvingen. Hij ging geopereerd worden!

De middag voor operatie was het moment voor hem om 'het grote witte schip' in te lopen, met allemaal nieuwe mensen die je nog nooit gezien hebt, en van wie de meesten blank zijn (ook nieuw voor hem). Gelukkig helpen onze dagwerkers de patiënten om zich op hun gemak te voelen, en de informatie te vertalen. Zij bleven er ook bij op het moment dat onze patiënt in slaap werd gebracht voor de operatie, en waren er opnieuw toen de patiënt, na het vakkundig werk van onze chirurgen, wakker werd uit narcose. Dit kan, net als in de Nederlandse ziekenhuizen, aardig verwarrend zijn voor een patiënt. Daarom zijn er drie verpleegkundigen aanwezig in de uitslaapkamer.

Toen dit jongetje wakker en stabiel was, werd hij door de verpleegkundigen naar de ziekenzaal gebracht. Daar bleef hij voor een paar dagen onder het toezicht van de verpleegkundigen, en had hij elke dag een uurtje om buiten te spelen met de andere patiënten. Na observatie door de arts en het doen van wat testen door het laboratorium, brak de dag aan dat onze patiënt ontslagen werd! En omdat hij ver weg woont, betekende dat nog niet naar huis, maar terug naar het HOPE Center. Elke dag werd hij teruggebracht naar het schip om oefeningen te doen met onze revalidatie-verpleegkundigen, in een andere tent op de kade. Toen zij en de arts het erover eens waren dat de wond van dit jongetje voldoende geheeld was, was het feest in de tent! Tijd, om zijn spullen in te pakken en eindelijk, genezen, terug naar huis te gaan! De hoop die zijn moeder de moed gaf om de screening locatie te bezoeken, heeft hun leven voorgoed veranderd!

Dit is een deel van onze missie. Een ander deel ligt in evangelisatie en zending. En ik heb ontdekt dat je dat alleen maar kunt doen door je te verdiepen in de lokale cultuur en gewoonten, en door je één te durven voelen met Senegal (Senegalezen hebben hier het woord niokobok voor, wat 'we staan samen' betekent). Om deze reden probeer ik relaties op te bouwen met onze dagwerkers, en tijdens de weekenden en avonden zoek ik de plekken op in de stad die mij het minst Westers lijken. Of we gaan naar buiten met Senegalese vrienden, die de stad beter kennen. Het brengt ons op prachtige plekken, laat ons de cultuur proeven (het eten haha), en leert me meer over het islamitisch geloof in Afrika, dat in vele opzichten verschilt van het Midden-Oosten. Ik heb gewoon maar even wat foto's toegevoegd van plekken die we bezochten: Ngor eiland, Bandia Safari park, het Roze meer... Toch blijft mijn favoriet het verkennen van de stad door Senegalese ogen, en Mercy Ships vrienden bezoeken die aan land wonen of hier op vakantie komen.[e-1f603]

Mensen en ervaringen, dat is waardoor ik zoek te leren. En dat gezegd kan ik niet vergeten jullie een boek aan te raden dat ik momenteel aan het lezen ben: 'God's smuggler' over brother Andrew. Zijn levensverhaal laat mij zien hoe trouw God is, op elk vlak van ons leven. Al bezit deze Nederlandse zendeling weinig, hij doet grote dingen in Oost-Europa door de voorzienigheid van God te vertrouwen. God doet machtige wonderen in zijn leven, en dat kan en zal Hij ook in de onzen. De vraag is alleen of wij Hem vertrouwen, op elk gebied. Of wij bereid zijn, bereid, om alles op te geven, in het diepe te springen. Want we mogen weten dat Hij voor ons uitgaat. We mogen weten dat er geen vangnet is dat sterker is dan Hij. God leidt. God voorziet. God is goed.

Dus ik geef me over aan Zijn weg. Ik ga gewoon even uitzieken, mijn verjaardag vieren met 3 prachtige meiden, en bovenal deze tien dagen gebruiken om mijn relatie met God te verdiepen, en me meer te verwonderen over Pasen,

Wees gezegend,

Denise

Gebedspunten:

• Dank voor alle operaties die we hebben mogen uitvoeren
• Dank voor de verhalen vol dankbaarheid die we mogen horen. Daarmee, dank voor hoe God werkt in het leven van onze patiënten en crew
• Dank voor de mogelijkheden om connecties aan te gaan met de lokale bevolking
• Bid voor de gemeenschap nu we een moeilijke tijd van beperkingen doorgaan rondom Pasen
• Bid voor onze dagwerkers, dat zij in de tijd van Ramadan Jezus mogen ontmoeten en zich over mogen geven aan De Weg, De Waarheid en Het Leven!
• Bid om kracht voor alle vrijwilligers die vele extra uren draaien om alles werkend te houden
• Bid dat onze patiënten hoop en genezing mogen vinden, voor lichaam en ziel!